Coen Cuijpers

Soms gebeurt er iets onverwachts op een al bijzondere dag. De Dichtersdag in Utrecht was zo'n dag. We schrijven 25 september, in de herfstzon.

In een workshop historisch dichten delen we onze liefde voor schrijvers en dichters. Carmiggelt, Jonker, ter Balkt, Vanhauwaert, Verhulst, Wilmink. Over laatstgenoemde deelt de verteller zelfs een gedicht.

We spreken ons uit over hedendaags ongehoorde en vreemde woorden als occult, hoogtijd, keerhoop. Het laatste woord brengt ons bij keren, dat oorspronkelijk in het Nederlands óók werd gebruikt om iets bijeen te vegen. In Vlaanderen blijken ze het woord nog wel op deze wijze te bezigen.

Ook wisselen we persoonlijke verhalen uit. Opmerkelijk voor een groep mensen die elkaar niet of nauwelijks kent. Tevens liefdevol en warmhartig.

Wordt er dan helemaal niets geschreven? Jawel, ieder schrijft een kwatrijn. Eén van ons schrijft er zelfs drie. En dat in het kleine half uur vóórdat de gedichtenwedstrijd van start gaat.

In een kring, buiten bij de Oudegracht, dragen we ze aan elkander voor. Daar voel ik een prachtige verbinding ontstaan.

De verbinding, die door twee mensen in gang wordt gezet: Bert als verteller, Wilma als gastvrouw. De verbinding die we vervolgens vooral met elkaar maken, door te delen!

Smeebrug

Onder de smeebrug
stromen woorden
varen zinnen
in de werfkelders is het toen van ooit terug