Ik ren het eiland af. Boven mij voltrekt zich een oneindig wolkenspel, als plots een zwerm vogels het luchtruim kiest. Zouden vogels en wolken elkaar begrijpen? Elkander voelen in de vrijheid, sprekend in luchttaal? Jules de Corte bezong beiden in beeldende zinnen. Zelfs hij moet het antwoord schuldig blijven. Ondertussen volgt een vroege vogelaar aandachtig een vogelvlucht. De beleving lijkt belangrijker dan het willen weten. Mijmerend zet ik er de pas nog eens in, de vogels en de wolken achterna.