22 lichtgedichten, in twee dagen ontstaan rondom het initiatief Alle lichtjes helpen, waarbij je wordt uitgenodigd op 21 december om vier uur 's middags een waxinelichtje aan te steken en er voorzichtig mee naar buiten loopt naar een plek in de buurt waar je een tijdje rustig en veilig met het kaarsje kunt staan of zitten. Om te beleven wat je dan beleeft.
eenzame schaatsenrijder op barrelbossertocht
noren kriskrassen over de ijsvloer
schilderij van mistige noorderlucht
wanneer in de verte lantaarns hem wenken
lichtjesregen na een lange vlucht
rododendron droomt
van Doornroosjes in sprookjeskastelen
waar prinsen en toverfeeën
duimlantaarns in ‘t kabouterdorp uitdelen
beierende kerkklokken
slaan het kortste uur
als kleine lichtjes zich verzamelen
rondom een dansend vreugdevuur
een winterhoed
met witte linten
begroet het donkere schimmenspel
in een warme vuurgloed
van kaarstinten
donkerte van dagen
valt in ‘t niet
als een aaneenschakeling van kleine kaarsjes
Ulrum van lichtpuntjes voorziet
staafjes en kegels
als dansende kaarsen
in pupillen van kinderen
regenboog van lichtregels
dichtbij en overal
lichtjes als slingers
versieren de winter
bij een sterverlichte kerststal
rimpeling in de slootjes
grutto en blauwe reiger
bij de brug dobberen bootjes
tientallen lichtjes op de steiger
volwassenen
kinderen
kaarsjes in handen gevouwen
ze vlinderen
in lichtbakens getrouwe
zwarte kraaien in de lucht
worden witte tortelduiven
als kinderhanden met kaarsjes
ze met grote ogen toewuiven
in vogelvlucht
de hond in de pot
vindt een brandende kaars
vangt bot
badend in licht
dragen dorpelingen
lichtjes naar het donker
om de schaduw te verdringen
twee damherten in Leens
spotten een loper in het woud
op weg naar de koningin
bewaakt door ridders te paard
in de hoge toren brandt een kaars
de kaars die haar warm houdt
krakende vrieskou
laagje vet komt van pas
wanneer kaarsen glinsteren
als goudsbloemen
in een warme winterjas
knielend bij een paardenbloemveld
schijnt de man een lichtje
de wind wakkert aan
als de bloem het licht een nieuw verhaal vertelt
kaars op ‘t onbewoonde eiland
bouwt zandkastelen
speelt verstoppertje met het bos
danst op de golven
ze is met velen
als het licht in de spiegel kijkt
ziet ‘t dan zichzelf?
of zal ‘t het donker ontwaren?
het schaterlacht vast
om ‘t donker naar de schaduw te gebaren
als de kerst thuiskomt
vergezeld door reizende sterren
schijnt de maan in een kaars
licht en liefde van heinde en verre
een kaarsje bezigt geen enkel woord
geen vlammend betoog
het spreekt enkel tot degene
die de stilte hoort
de zeeman huilt
trekt z’n tranen in
bonkend hart
vaart deze kerst uit
drie reuzenkaarsen branden
als waakvlam voor z’n gezin
lichtmatrozen op catamarans
avond sluimert in mistdampen
vuurtoren schijnt bij
rots in de branding
voorziet de zee van levenslampen
een oude omafietser
trapt het licht vooruit
bocht om, lamp opgebrand
donker steegje neemt de overhand
tot de fietser op honderden kaarsjes stuit