Creatiespiraal
Volharding. Een woord dat voortkomt uit de creatiespiraal van Marinus Knoope. Geloven staat ermee in verbinding. Geloven in de dingen die je maakt.
Ik benaderde laatst de 50.000 woorden voor mijn boek over mijn hardloopreis van geluk. Ik vierde het moment, om er daarna achter te komen dat ik ongeveer op de helft ben. Eigenlijk wilde ik 1 december een eerste versie van mijn manuscript sturen naar mijn meelezers. Of zoals Iris zo mooi verwoordt: aanmoedigers.
Volharding en geloven verbergen zich in stilte. Ze spelen verstoppertje. En ik kan ze maar niet vinden. Een vriendin - Janne - zorgt voor buutvrij voor de hele pot. Ineens merkte ik hoe vrij ik ben. En hoever ze me al hebben gebracht. Ik geloof zo sterk in mijn boek, dat ik weet dat het er komt. En als het dan even niet gaat, geef ik er een slinger aan.
Dit geloof zwerfde ook door mijn nomadenbestaan. De afgelopen week couchsurfte ik door Nederland. In Den Haag spreek ik met Sanne over avonturen, Woodstock, Nelson Mandela en dankbaar zijn voor wat er is. Ik werk zelfs even van 9 tot 5 op een flexplek, wat mij ook weer op mijn plaats zet. Ik merk dat ik zoekende ben, ook in mijn verhaal.
In Amsterdam ontmoet ik Ahmet, die gelooft in zijn spirituele en gezonde kijk op het leven. En volhardend rond 5 uur uit de veren is om zijn lichaam tot het uiterste te drijven. Ook doet hij een boekje open over familieopstellingen. Gefascineerd lees ik erover, om tussendoor te schrijven aan mijn boek. Of andersom. Het mooie is dat we allebei ons eigen ding deden. En verbinding zoeken als de behoefte er is.
Het geloof en de volharding gaan in mijn tas naar Rotterdam. Ik ontmoet Selwin, en de gesprekken over creativiteit schieten als paddenstoelen uit de grond. Zijn zus en haar vriend komen op bezoek. Zij is modeontwerpster, en zoekt naar een manier om de modewereld duurzamer te maken. Broekspijp af, mouw aan. Kleding als legosteentjes. Geboeid luister ik, en vliegen de wilde reisverhalen over de keukentafel. Het is mooi om onderdeel te zijn van deze creatieve spiraal.
De volgende dag kom ik in het huis een boekje tegen over creativiteit. Het eindigt met tien tips. Om er één prijs te geven: "Ga de volgende dinsdag van 14u30 tot 16u30 op de pier van Oostende zitten". Ik voel dat ik geloof in wat ik maak. En Selwin doet dat ook. We besluiten om een andere keer naar de film te gaan. Want die zit bij hem om de hoek. Alsof het zo heeft uitgekozen. En dat heeft hij. Als animator en filmmaker maakte hij al prachtige dingen. Ik zag al een prachtige animatie van zijn hand om de grijze wereld groener te maken: https://maakgrijsgroener.nl/
De week eindigt bij Philippe in Breda. Als grafisch vormgever gaat hij op in het creatief proces. Heel soms wordt daaraan getornd. De volledige vrijheid vindt hij in het maken van films. En dan vooral het gedeelte waar hij mag monteren. Ook hij reisde veel door Europa, en de verhalen komen snel. We eindigen met een installatie van een 3D-printer. Vakkundig en gefocust zet hij het in elkaar. Ik merk in de gesprekken dat ik niet alleen geloof ik mijn verhaal, maar bereidt ben om ervoor door het vuur te gaan. En dat het delen van verhalen zó belangrijk is. Het reizen en ontmoeten heeft me de afgelopen week zoveel moois gebracht. En daar ben ik dankbaar voor.
De volgende dag kom ik aan in Rosmalen. We schrijven 3 december. Toch komt er van dat schrijven niet veel. Snoes merkt meteen dat ik onrustig ben. Totdat ik met Janne bel. Dat verstoppertje was dus maar van korte duur. Toch leek het heel lang. Er was enkel een klein vriendschapskaarsje nodig om het al lopende vuurtje aan te wakkeren.
Het ontbrandt in een planning voor mijn boek. Want er is zoveel meer dan het schrijven alleen. Iris schenkt me zomaar haar proces, en alles waar zij aan moest denken. Een nieuwe wereld gaat open. Na het maken van de planning voel ik nog meer rust indalen. In de orde van de chaos waar ik werk, is een plan handig om me te herinneren aan de dingen die echt gedaan moet worden. Zodat het straks niet met een te drukke drukker en een overbezorgde bezorger in de papieren loopt.
Ik leerde deze weken veel van Iris en Janne. Ze zijn het beiden eens over de noodzaak van een redacteur. Om iets bijzonders van het boek te maken. En dat wil ik. Het eerste contact is al gelegd. Om het tot iets moois te maken, is de datum ook verplaatst. 8 april, de verjaardag van Jacques Brel, moet de proefdruk in huis liggen. 31 mei ligt het boek dan in de winkel, 2 jaar na de start in Gennep.
Laat ik eindigen met nu. Ik heb in Rosmalen een bijzondere schrijfplek gevonden, met Snoes aan mijn zijde. Ze komt me af en toe knuffelen als ik te diep in mijn verhalen verzonken ben. Of me opwind over iets dat totaal niet belangrijk is. Met een grote keukentafel en een mooie mini-boomhut, roept dit om fijne gesprekken en mooie levensverhalen. Samenkomst, verbinding. Wees welkom! Ik ben Sacha en Ruud dankbaar voor deze plek! De plek die ik 19 december weer verlaat. Dan reis ik verder.
Ondertussen ontsnap ik in mijn reisverhalen en het leven veelal aan de gebaande paden. Bewust, en ik zou het voor geen goud willen missen. Elton John verwoord het voor nu misschien wel het beste: "Oh, I've finally decided where my future lies. Beyond the yellow brick road."